آشنایی با مفهوم اصلاح طرح لبخند

اصلاح طرح لبخند

لبخند یک موهبت الهی است. هر نوع لبخندی زیبا است اما اگر این لبخند با دیگر اجزای صورت هارمونی ایجاد کند، دلنشین تر خواهد بود. لبخندی که دندان های سفید و مرتب شده شما را به نمایش بگذارد، نه تنها چهره شما را زیباتر نشان می دهد، بلکه در دیدگاه دیگران، تأثیر مثبتی خواهد داشت. لبخند زیبا، پایه های اعتماد به نفس فرد را مستحکم تر می کند . امروزه لبخند به عنوان یک تعامل اجتماعی برای رساندن محبت به دیگران مورد استفاده قرار می گیرد. متأسفانه موارد بسیاری دیده می شود که فردی به علت نداشتن دندان هایی مرتب و درخشان، خود و دیگران را از لبخند خویش محروم می سازد. قرن ها پیش این مورد قابل درمان نبود اما امروزه با پیشرفت های حاصل شده، می توان هر نوع ناهنجاری دندانی را تصحیح کرد. اصلاح طرح لبخند یا لبخند هالیوودی راهی آسان و مطمئن برای دست یابی به لبخندی ایده آل است

اصلاح طرح لبخند در چه کسانی انجام می شود؟

با این که اصلاح طرح لبخند بیشتر در افرادی که ناهنجاری دندانی یا فکی دارند انجام می شود، اما نکته قابل توجه در این روش، عمومی بودن آن است. حتی افرادی که دندان های مرتبی دارند، می تواند کاندیدای اصلاح طرح لبخند باشد. گاهی با یک تغییر کوچک در رنگ دندان ها و فرم لثه ها، جذابیت بیشتری در لبخند فرد به وجود می آید. به طور کلی اصلاح طرح لبخند در افراد زیر، رایج تر است:

1. افرادی که دارای فواصل بین دندانی هستند. به ویژه فواصل مربوط به دندان های جلویی.
2. افرادی که از نامرتبی و کجی دندان هایشان رنج می برند.
3. افرادی که به طور مادرزاد برخی از دندان هایشان نروییده است
4. افرادی که به هر دلیلی یک یا چندین دندان خود را از دست داده اند.

ارتودنسی چیست؟

اولین تخصصی که در دنیای دندانپزشکی مطرح شد، ارتودنسی بود. ارتودنسی به معنای مرتب کردن دندانها است. اگر ریشه لاتین ارتودنسی را در نظر بگیرید، ارتو به معنای تصحیح کردن و دنس به معنای دندان است. با پیدایش ارتودنسی، تحول عظیمی در درمان ناهنجاری های دندانی به وجود آمد.
به بیان ساده ، درمان وضعیتی که دندان های یک فرد در هنگام بسته شدن دهان، به شکل مناسب و استانداردی بر روی همدیگر قرار نمی گیرند.
ارتودنسی، به عنوان یکی از مهم ترین رشته های تخصصی دندانپزشکی، وظیفه تصحیح مال اکلوژن یا جفت شدن نامناسب دندان ها را بر عهده دارد. نوع ارتودنسی و نحوه درمان دندان، بسته به موقعیت دندان ها، دهان و بسیاری از شرایط بستگی دارد.

چرا باید درمان ارتودنسی را انجام داد؟

• ارتودنسی تنها برای زیباسازی دندان ها نیست. درست است که بخش مهمی از این درمان، زیبایی را به صورت باز می گرداند اما ارتودنسی در درجه اول، به بیمار کمک می کند تا گاز زدن و جویدن را به درستی انجام دهد. دندان های نامرتب، نمی توانند به خوبی عمل جویدن را انجام دهند، از این رو مشکلات گوارشی را به وجود می آورند.
• ارتودنسی باعث ردیف شدن دندان ها می شود. دندان های مرتب شده، به راحتی با مسواک و نخ دندان تمیز می شوند اما دندان های نامرتب، به ویژه دندان هایی که بخش هایی از آن ها روی هم مماس شده اند، دسترسی مناسبی برای مسواک زدن فراهم نمی کنند. از این رو افرادی که دندان های نامرتبی دارند، بیشتر در معرض پوسیدگی دندانی قرار می گیرند.
• دندان های نامرتب، فشار بیشتری بر روی فکین ایجاد می کنند و علاوه بر مشکلات فکی، باعث به وجود آمدن سردرد نیز خواهند شد.
• در آخر نیز باید به زیبایی چهره اشاره کرد. ارتودنسی باعث افزایش اعتماد به نفس فرد بیمار خواهد شد. افرادی که ارتودنسی می کنند، به راحتی لبخند خود را به دیگران می بخشند در صورتی که بسیاری از آن ها، پیش از ارتودنسی، اعتماد به نفس لبخند زدن هم نداشتند.

فواید ارتودنسی

با تاکید بر موارد بالا، تمیز کردن دندان های کج و دندان هایی که در جای درستی قرار نمی گیرند، بسیار سخت است. بنابراین کسانی که دارای ناهنجاری دندانی یا مال اکلوژن هستند، بیشتر در معرض خطر پوسیدگی و تخریب دندان و پیوره یا عفونت لثه قرار دارند. همچنین این عارضه، موجب وارد آمدن فشار بیش ازحد بر روی عضلات جونده شده که درنهایت موجب بروز سردردهای شدید و سندرم اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی و گردن می شود. درنتیجه، از فواید ارتودنسی می توان به داشتن دهانی سالم، ظاهری زیبا و افزایش طول عمر دندان ها اشاره کرد.

چگونه بفهمیم به ارتودنسی نیاز داریم؟

اگر هرکدام از شرایط زیر را دارا هستید، می بایست به پزشک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.

• اوربایت: حالتی که دندان های بالایی در ردیف جلو، بیش ازحد از دندان های پایینی جلوتر قرار دارند.
• آندربایت: حالتی که دندان های بالا بیش ازحد عقب بوده یا دندان های پایین بسیار جلو قرار دارند.
• کراس بایت: دندان ها در هنگام روی هم قرار گرفتن به هم فشار وارد می آورند و دندان های بالا در هنگام غذا خوردن به صورت عادی بر روی دندان های پایین قرار نمی گیرند.
• اپن بایت: یک فضای خالی بین دندان های بالا و پایین قرار دارد.
• فضای کم میان دندان ها: فرد فک باریکی دارد و فضای کافی برای تمامی دندان ها موجود نیست.
• نامتقارن بودن دندان ها: وقتی دندان های بالا با دندان های پایین تطابق ندارند و در زمان بسته بودن دهان فرد، دندان ها دیده می شوند.
• دندان های جلوآمده: به طورکلی دندان های فرد، جلوتر از حد معمول قرار دارند.
• فضای اضافی بین دندان ها: در بین دندان ها، شکاف یا فاصله افتاده است.

انجام ارتودنسی، دلایل دیگری نیز می تواند داشته باشد؛ اما در این بخش به معمول ترین آن ها پرداختیم.

مراحل ارتودنسی چگونه است؟

• معاینه و مشاوره دندانپزشک

برای این که درمان ارتودنسی را انجام دهید، در ابتدا باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا دندانپزشک وضعیت دندان های شما را بررسی کند. برخی از ناهنجاری های دندانی، با روش های غیر از ارتودنسی قابل درمان اند. دندانپزشک با بررسی دندان هایتان می تواند در جلسه اول، نیاز یا عدم نیاز شما به ارتودنسی را بیان کند.

• رفع مشکلات دندانی پیش از قرار گیری براکت ها

در صورتی که درمان ارتودنسی نیاز باشد، دندانپزشک از شما می خواهد تک تک مشکلات دندانی خود را پیش از قرار دادن براکت ارتودنسی، برطرف کنید. بدین منظور باید رادیوگرافی و عکس برداری از دندان هایتان انجام شود و سپس، درمان های مورد نیاز، صورت گیرد. درمان هایی همچون، پر کردن و رفع پوسیدگی های دندانی در این مرحله انجام می گیرد.

• تست سلامت لثه

سلامت لثه ها در طول درمان ارتودنسی بسیار اهمیت دارد. بدین منظور، ارتودنتیست بیمار را به یک پریودنتیست معرفی می کند تا سلامت لثه وی، تایید شود. در صورتی که لثه های بیمار دچار مشکل باشد، پریودنتیست، اقدام به درمان لثه ها پیش از درمان ارتودنسی خواهد کرد.
قالب گیری از فک بالا و فک پایین
بعد از این که تمامی مشکلات دندانی بر طرف شد، دندانپزشک، سراغ قالب گیری دندان ها خواهد رفت. همه این مراحل، پیش از شروع درمان ارتودنسی، نیاز است. با قالب گیری دندان ها، موقعیت اولیه قرارگیری دندان ها مشخص می شود.

ایمپلنت

ایمپلنت یا کاشت دندان یکی از روش های دندان پزشکی است که برای پر کردن جای خالی دندانهای از دست رفته و رفع مشکل بی دندانی به کار میرود. در این روش فیسکچر یا پایه هایی از جنس تیتانیوم سازگار با بافت های بدن، به صورت عمیق درون استخوان فک قرار داده می شود. این پایه یا فیکسچر به عنوان ریشه دندان عمل می کند. سپس قطعه کوچکی به نام اباتمنت به آن متصل شده و کراون یا تاج دندان (پروتز) روی آن نصب می شود.
ایمپلنت یکی از درمان های دندان پزشکی است که باعث میشود شما احساس راحتی و زیبایی بیشتری داشته باشید اما نسبت به درمانهای دیگر در این زمینه، یکی از درمانهای پر هزینه محسوب میشود و هزینه آن بستگی به برند تولید کننده ایمپلنت دارد. بهتر است در این مورد با دندانپطشک متخصص در این زمینه مشورت نمایید.
مهم ترین عامل در تعیین کیفیت ایمپلنت، پذیرش آن توسط بافت های زنده بدن میباشد. بافت لثه باید با ایمپلنت هماهنگ بوده و دچار التهاب غیر عادی، تورم و درد نشود. البته ممکن است در روزهای اول استفاد از این محصول چنین علائمی را تجربه کنید، اما در صورت ادامه آن حتما به دندان پزشک خود مراجعه نمایید.
ایمپلنت مناسب در ناحیه استخوانی اطراف خود، استخوان سازی را تحریک می کند و باعث ایجاد بافت استخوانی سالم در اطراف خود می شود. همچنین ایمپلنت مناسب دارای بافت ریز متخلخل است، این ویژگی سبب می شود تا استخوان اطراف ایمپلنت با آن بیشتر در تماس باشد و زمان یکپارچه سازی ( استئواینتگریشن) استخوان با ایمپلنت یا اصطلاحا جوش خوردن کاهش پیدا کند.

انواع ایمپلنت

انواع ایمپلنت و اندازه های آن :همانطور که گفته شد ایمپلنت ها شامل انواع متفاوتی هستند. نوع آن ها بستگی به شرکت سازنده، جنس و مراحل کار نصب دارد و دندان پزشک با توجه به سن بیمار، وضعیت استخوان فک، بیماری های جانبی و وضعیت دندان های او تصمیم میگیرد که از چه نوعی از ایمپلنت استفاده کند.

ایمپلنت یک مرحله ای

در ایمپلنت یک مرحله ای از یک فیکسچر با طول مناسب استفاده کرده و آن را داخل فک قرار می دهند. اما قسمت رویی ایمپلنت از لثه بیرون باقی می ماند و پس از بهبودی محل جراحی و جوش خوردن ایمپلنت، تاج ساخته شده (پروتز) روی ایمپلنت نصب می شود.

در این روش به دلیل اینکه قسمت رویی ایمپلنت از لثه بیرون است، نیازی به جراحی مجدد وجود ندارد. ایمپلنت ساب پریواستیل از ایمپلنت های یک مرحله ای محسوب می شود.

ایمپلنت دو مرحله ای

در روش ایمپلنت دو مرحله ای، ابتدا پایه ایمپلنت یا فیکسچر درون استخوان فک کار گذاشته می شود، به طوری که کاملا درون لثه قرار می گیرد. سپس لثه بخیه زده می شود. مدتی باید سپری شود تا دوره جوش خوردن و بهبود محل جراحی با موفقیت به پایان برسد. پس از آن در جراحی دوم لثه باز شده و تاج دندان یا پرتز دندان روی پایه نصب می شود.